Baba
Blijf op de hoogte en volg Sanne
10 Februari 2014 | India, Bangalore
10 februari
Afgelopen weekend zijn we naar Puttaparthi geweest. Om 8 uur vertrokken we vanuit ons veilige nimhans-complex met de autorickshaw naar Majestic busstation. Vanaf daar een 4 uur durende tocht door allerlei kleine Indiase dorpjes naar Puttaparthi. Hoe dichter bij Puttaparthi, hoe meer posters en quotes van de almachtige Sai Baba. Deze goeroe is naar Puttaparthi gekomen met de mededeling de reïncarnatie van de vorige Sai baba te zijn. In 2011 is deze goeroe overleden en sindsdien is het dorp in rouw. In het dorp staat een Ashram waar het volk naartoe gaat om te mediteren, of eigenlijk aanbidden van Sai baba. Er waren enorm veel westerlingen die hun leven ook gewijd hebben aan Baba. Ik vraag me af wat zij in hun leven missen dat zij helemaal hier naar toe zijn gekomen. We hebben zo’n meditatie meegemaakt, waar gezongen en gebeden werd. De vrouwen zaten aan de ene kant van de Ashram en de mannen aan de andere kant. Iedereen zat in kleermakerzit mee te zingen en te bidden. Een hele aparte, bijzondere ervaring. Het dorp staat in het teken van Baba en het verbaasde me hoe toeristisch dit plaatsje is. Overal zijn winkeltjes te vinden met posters, ringen, klokken en weet ik veel wat met een foto van Baba erop. Best wel eng. Gelukkig waren er ook souvenirwinkeltjes en met kleding en dergelijken. Best leuk, het was alleen wel jammer dat de verkopers nogal aandringerig waren en er veel bedelaars waren.
Zondag, na een paar uur op het station gewacht te hebben omdat de bus die we wilden nemen vol was, konden we terug naar Bangalore, weer vier uur terug. Deze trip was iets minder. Het was donker, we waren moe en de bus was helemaal volgestouwd met mensen. Zondagavond waren we om 10 uur weer terug in Nimhans.
Vandaag was de eerste dag van de blockplacement. Ik was bij rehabilitation vandaag. Rehabilitatie van mensen met psychische ziekten. Hier doen ze dat in de vorm van een soort dagbesteding/therapie. Best interessant. Ik heb een uitleg gekregen wat rehabilitatie hier inhoudt en een rondleiding gekregen. Mijn grote vriend van een paar dagen geleden (van het bankje en de punaise) was hier ook en hij had me bij binnenkomst uiteraard al in de smiezen. Tijdens een rondleiding kwamen we op de plek waar hij werkt. Hij ging steeds naast me staan, dus ik ging steeds verder weg staan en van plaats verwisselen. Op een gegeven moment kon hij het denk ik niet meer uitstaan dat ik hem negeerde, en kreeg ik heel fijn een gigantische schop tegen mijn scheenbeen aan. Aan het begin van de dag had ik gehoord dat hij een van de agressieve patiënten is en je hem het beste kan negeren, omdat hij anders gaat spugen enzo. Dit verklaart zijn gedrag in mijn vorige verhaal. Ik heb even keihard op mijn tanden gebeten en het genegeerd! Want, zoals ze hier zeggen: “You can’t blame the patiënt, it’s the illness”.. Ben je mooi klaar mee
Afgelopen weekend zijn we naar Puttaparthi geweest. Om 8 uur vertrokken we vanuit ons veilige nimhans-complex met de autorickshaw naar Majestic busstation. Vanaf daar een 4 uur durende tocht door allerlei kleine Indiase dorpjes naar Puttaparthi. Hoe dichter bij Puttaparthi, hoe meer posters en quotes van de almachtige Sai Baba. Deze goeroe is naar Puttaparthi gekomen met de mededeling de reïncarnatie van de vorige Sai baba te zijn. In 2011 is deze goeroe overleden en sindsdien is het dorp in rouw. In het dorp staat een Ashram waar het volk naartoe gaat om te mediteren, of eigenlijk aanbidden van Sai baba. Er waren enorm veel westerlingen die hun leven ook gewijd hebben aan Baba. Ik vraag me af wat zij in hun leven missen dat zij helemaal hier naar toe zijn gekomen. We hebben zo’n meditatie meegemaakt, waar gezongen en gebeden werd. De vrouwen zaten aan de ene kant van de Ashram en de mannen aan de andere kant. Iedereen zat in kleermakerzit mee te zingen en te bidden. Een hele aparte, bijzondere ervaring. Het dorp staat in het teken van Baba en het verbaasde me hoe toeristisch dit plaatsje is. Overal zijn winkeltjes te vinden met posters, ringen, klokken en weet ik veel wat met een foto van Baba erop. Best wel eng. Gelukkig waren er ook souvenirwinkeltjes en met kleding en dergelijken. Best leuk, het was alleen wel jammer dat de verkopers nogal aandringerig waren en er veel bedelaars waren.
Zondag, na een paar uur op het station gewacht te hebben omdat de bus die we wilden nemen vol was, konden we terug naar Bangalore, weer vier uur terug. Deze trip was iets minder. Het was donker, we waren moe en de bus was helemaal volgestouwd met mensen. Zondagavond waren we om 10 uur weer terug in Nimhans.
Vandaag was de eerste dag van de blockplacement. Ik was bij rehabilitation vandaag. Rehabilitatie van mensen met psychische ziekten. Hier doen ze dat in de vorm van een soort dagbesteding/therapie. Best interessant. Ik heb een uitleg gekregen wat rehabilitatie hier inhoudt en een rondleiding gekregen. Mijn grote vriend van een paar dagen geleden (van het bankje en de punaise) was hier ook en hij had me bij binnenkomst uiteraard al in de smiezen. Tijdens een rondleiding kwamen we op de plek waar hij werkt. Hij ging steeds naast me staan, dus ik ging steeds verder weg staan en van plaats verwisselen. Op een gegeven moment kon hij het denk ik niet meer uitstaan dat ik hem negeerde, en kreeg ik heel fijn een gigantische schop tegen mijn scheenbeen aan. Aan het begin van de dag had ik gehoord dat hij een van de agressieve patiënten is en je hem het beste kan negeren, omdat hij anders gaat spugen enzo. Dit verklaart zijn gedrag in mijn vorige verhaal. Ik heb even keihard op mijn tanden gebeten en het genegeerd! Want, zoals ze hier zeggen: “You can’t blame the patiënt, it’s the illness”.. Ben je mooi klaar mee
-
10 Februari 2014 - 15:46
Anouk:
hahaha San, succes met de spugende patiënt ;) Ik lees met plezier jullie verhalen! -
10 Februari 2014 - 17:04
Baudy:
Hoi Sanne,
Mooie verhalen schrijf je. Prachtige indrukken doe je op. Ik blijf je volgen. Dikke kus van Baudy
-
13 Februari 2014 - 17:55
Diana Roor:
Lieve Sanne,
Klinkt goed daar! Het voelt net als of ik er zelf bij was in Putaparti!
Hoe is het verder? Lekker warm niet?
Wel fijn dat je zo'n lief kamergenootje hebt he!?
Nou, heel veel plezier nog, en we spreken elkaar snel!
Liefs,
Diana -
14 Februari 2014 - 19:42
Sanne Tomey:
oh my babaaaaaa..... :P
-
16 Februari 2014 - 19:34
Martine:
Hallo Sanne,
Leuk je ervaringen te lezen. Wat zal je veel zien en horen. Wel even wennen aan het tempo hè.
Ik blijf je volgen, veel plezier en doe voorzichtig! groetjes Martine -
23 Februari 2014 - 13:35
Gerda:
Leuk om je verhalen te lezen. Een hele fijne tijd gewenst van frits, gerda, jorn en jessie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
