Update

12 februari

Vanochtend zijn we met Gai naar Majestic gegaan, naar de grote bank, waar we iets meer kunnen opnemen dan omgerekend 12 euro  Met onze zakken vol geld in de Rickshaw terug naar Nimhans. Hier zette de bureaucratie zich voort! Eerst naar Dr. Sekar om het geld te tellen, vervolgens naar de andere kant van het complex, waar uitgerekend werd wat we in roepies moesten betalen. Dit hadden we zelf al gedaan, maar dit moet uiteraard wel officieel. Hier wat formulieren ingevuld en op naar het volgende bureau. Hier heeft Ga ons in de wachtruimte gedumpt en ging zelf even naar binnen. Super fijn dat ze met ons mee ging, zelf hadden we dit echt niet gered. Nadat er een stempel op onze formulieren was gezet, gingen we naar de bank. Hier moesten we de formulieren inleveren met daarbij het geld voor de training. Vervolgens terug naar Dr. Sekar om nog een aantal dingen te betalen. Dan is studielink in Nederland toch wel heel handig;).. Ben blij dat het klaar is!
Vanmiddag voor het eerst in deze twee weken geluncht met zijn vijven. Ik had Chapati met Dahl. Lekker, chapati zijn een soort pannekoekjes en Dahl is linzensoep/saus achtig. Eigenlijk smaakt het wel een beetje naar erwtensoep, maar dan anders. Vanmiddag kregen we van de vriendelijke kamerjongen te horen dat er internet op onze kamers is. Helaas werkt het stopcontactje waar het internet uit moet komen (geen idee hoe dit heet) niet bij Diaan en mij op de kamer. Maar we konden even fijn bij Roos op de kamer op internet. Je merkt pas wat je mist, als het er niet is. Ik denk dat dit wel aardig op gaat voor internet. Het is fijn om met het thuisfront te skypen, ben je toch een beetje bij elkaar


13 februari

Vandaag de eerste dag van de nieuwe plaatsing. We hadden ons mooie schema met de namen van de dokters, maar helaas konden we hen niet vinden. Gelukkig was de gebouwbewaker, ik denk meer conciërge, er die ons naar de juiste mensen heeft gebracht. Wachten is hier heel normaal, en ook daar begin ik aardig aan te wennen. Je zou het niet denken, maar ik heb nu zelfs het grootste deel van de tijd zoiets van: Ik zie wel wat er gebeurt. Jaha;)
Drie dagen bij het center for addiction medicine. Hier zijn een aantal wards waar mensen met een verslaving voor een bepaalde tijd verblijven. Zij hebben gesprekken, krijgen psycho-educatie(informatie over wat alcohol, cannabis of wat dan ook met je lichaam en hersenen doet), en er zijn supportgroepen (een soort Anonieme Alcoholisten), waar ze in de groep ervaringen kunnen delen. Ook zijn er out-patients, patiënten die thuis wonen en hier nog moeten komen voor vervolggesprekken na behandeling of juist voorbereiding krijgen voor een eventuele opname. Vandaag zat ik bij OPD (out-patientdepartment) waar individuele gesprekken gevoerd worden met de patiënten. Ik blijf het jammer vinden dat er zo’n taalbarrière is. De casussen worden wel uitgelegd door de psychiatrische social worker, maar toch zou ik het leuk vinden als ik letterlijk mee kon luisteren wat er gezegd wordt.

Het systeem, de familie van de patient is in India erg belangrijk. De social worker zorgt er voor dat alles wordt uitgelegd aan de familie, qua medicatie en manier van benaderen, zodat alles binnenshuis opgelost of mee geleefd kan worden. Wat heeft die familie wat te voorduren zeg. Het werkt hier heel erg goed, omdat het een wij-cultuur is.. Ik ben wel benieuwd of dit in Nederland ook zou werken..



14 februari

Happy Valentine´s Day!!  (Helaas zonder mijn Valentijn)
Wel of geen ‘feestdag’, gewoon aan het werk.
Weer een dagje center for addiction medicine. Vanochtend heb ik een supportgroep meegemaakt. Dit was interessant om te zien. Fijn te zien dat ze hier ook groepswerk hebben, in plaats van alleen individuele gesprekken, wat mijn eerste idee van Nimhans was.

Vanmiddag na de lunch was er niks meer, omdat Nimhans voor een bepaald aantal jaren bestond. Dus.... SHOPPENNN! Met zijn 4en, Roos, Diana, Farina en ik in de autorickshaw. Jammer dat we geen foto hebben, want het zal er erg grappig uitgezien hebben. Half zittend/hangend/één bil buiten het wagentje en het ging ook iets trager dan anders;P Op naar de Brand Factory, want dit zag er wel mooi uit. Eenmaal binnen werden we gevolgd alsof er stroop aan onze reet zat, door de verkoopsters. Die volgden ons op de voet, letterlijk! De prijzen waren ook wel behoorlijk aan de hoge kant voor Indiase begrippen, en omdat wij, als arme studenten, natuurlijk wel voor goedkoop gaan, gingen we naar de Big Bazaar. Hier hebben we inkopen gedaan voor zes weken Madurai. Indiase tuniekjes, want iets anders kan je daar niet aan. Ik kan er wel aan wennen:)
Onverwachts hebben we weekend, wat wel heel erg fijn is en zondagmiddag vertrekken we naar Madurai. We gaan om 5 uur smiddags met de nachttrein en komen om 3 uur snachts aan in Madurai. Hier worden we opgehaald. Zes weken op het platteland, ik ben zo benieuwd!!